Ik geef toe: het mooiste moment van een trouwdienst is vaak het moment van de persoonlijke verhalen van de twee die gaan trouwen.
Wat ze dan vertellen over elkaar is ziels-mooi, en recht uit het hart.
En dan gaan ze elkaar heel veel beloven, bovenop wat ze aan de overheid- of kerkelijke instantie moeten beloven.
Persoonlijke bonus beloften. Ook mooi, maar ... zo veel.
'Ik beloof dat ik altijd naar je zal luisteren' ... is zo'n voorbeeld.
Dit kun je toch niet beloven.. soms slaap ik half, of ben ik met mijn gedachten ergens anders.
Het is voor mij vaak te veel, onmogelijk uit te voeren, en onnodig belastend.
Waar gaat het eigenlijk om.
Ik ben meer van de korte versie, voor alle duidelijkheid.
Reactie plaatsen
Reacties